Έκθεση ξυλόγλυπτων έργων
Από τον Γιάννη Οικονόμου
Από 16/6 έως 18/6 υπαίθρια κοντά στο Θολωτό Θέατρο Κρύας
Ο Γιάννης Οικονόμου μας παρουσιάζει τα ξυλόγλυπτα έργα του σε μια σημαντική έκθεση κατά την διάρκεια του Φεστιβάλ.
Ο Γιάννης Οικονόμου
Γεννήθηκε στη Δεσφίνα Φωκίδας το 1967. Μεγάλωσε και κινείται ανάμεσα στην Ιτέα και την Κίρρα όπου και ζει με την οικογένειά του. Σε ηλικία δεκαπέντε ετών ξεκίνησε να ζωγραφίζει φανταστικά τοπία πειραματιζόμενος την εποχή εκείνη με την τεχνική της ελαιογραφίας. Ανάμεσα σε πολλά ερεθίσματα, σημειώνονται δύο ξυλόγλυπτα έργα τέχνης: τα τέμπλα στο Γαλαξείδι και το μοναστήρι του Προφήτη Ηλία. Ήταν η άρτια τεχνική τους, τα περίτεχνα σκαλίσματα και οι λεπτομέρειες των μορφών που του προκάλεσαν τον θαυμασμό και ερέθισαν την περιέργεια μιας πρώτης δοκιμής.
Πριν από δεκαπέντε χρόνια μπήκε τελικά στον πειρασμό …για την αίσθηση του ξύλου… Τότε ξεκίνησε η σχέση του καταρχάς με την τεχνική της ξυλογλυπτικής – ο πειραματισμός. Σταδιακά άρχισε να προσθέτει τη λεπτομέρεια και όταν αυτή κατακτήθηκε, άρχισε η αφαίρεση.
Όπως χαρακτηριστικά δηλώνει ο ίδιος: «Το ίδιο το ξύλο, μου δείχνει σε τι θα μπορούσε αυτό να μεταμορφωθεί. Δείχνει αυτό που θέλει να γίνει.»
Χαρακτηριστική είναι η προτίμησή του για πρώτες ύλες που προμηθεύεται απευθείας από την ίδια τη φύση και αποκλειστικά από αυτήν. Λαξεύει και δημιουργεί κυρίως με μεγάλης σκληρότητας υλικά, όπως: το πουρνάρι, ο δρυς, τα θαλασσόξυλα (τα αλίκτυπα), ο ευκάλυπτος και φυσικά, την ελιά. Τα υλικά συγκεντρώνονται από παντού όπου βρεθεί, παραμένουν άθικτα μέχρι να πάρουν νέα μορφή μέσα από μίαν ιδέα. Για τον Γιάννη Οικονόμου, είναι το ίδιο το ξύλο που έχει την αρχική ιδέα. Μέταλλα όπως ο χαλκός και το σίδερο συχνά παντρεύονται με το ξύλο ως χρήση δεύτερου υλικού προσδίδοντας ταυτόχρονα έμφαση στην τελική σύνθεση. Τα έργα του επιθυμεί να έχουν ξεκάθαρο νόημα, εστιάζοντας στη λεπτομέρεια αλλά ταυτόχρονα και στο στοιχείο της αφαίρεσης, που αποδίδει στις μορφές που σκαλίζουν τα χέρια του, λαξεύοντας με τον τρόπο αυτόν την έννοια του αφηρημένου.
Η απλότητα της μορφής και της κατασκευής του έργου είναι το ζητούμενο. Το νόημα είναι επίσης ξεκάθαρο με τις λεπτομέρειες να αποκαλύπτονται στον θεατή στο τέλος, έχοντας αυτός προσεγγίσει και «λαξεύσει» το δικό του τελικά συναίσθημα. Αγαπημένα θέματα στην τέχνη του αποτελούν ο Κόσμος της μυθολογίας, το φυσικό περιβάλλον, ο άνθρωπος και οι μορφές του… ο τρόπος που αυτές μεταμορφώνονται σε ξύλινη ύλη και αναβιώνουν μέσα σε αυτήν. Το ξύλο ως υλικό, ως ζωντανός οργανισμός, είχαν για τον Γιάννη Οικονόμου από παιδί μίαν ιδιαίτερη γοητεία: η μυρωδιά του, οι σχηματισμένες από τη φύση μορφές τον οδήγησαν – και συνεχίζουν να τον οδηγούν.